De Hollandse herder

In vroegere eeuwen had men op het platteland, bij de herders en de boeren, een veelzijdige hond nodig. Een manusje van alles, dat weinig eisen stelde en aangepast was aan het harde en karige bestaan van die tijd. Uit die generaties is uiteindelijk de Hollandse Herder ontstaan, zoals wij die nu nog kennen. Deze achtergrond verklaart de oorsprong van de karaktereigenschappen, die tot de dag van vandaag vrijwel dezelfde gebleven zijn.

De Hollandse Herdershond behoort tot de hoedende herdershonden. Hij loopt daarbij hoofdzakelijk naast de schapen (hoeden) en niet erachter (drijven), zodat de schapen in alle rust kunnen grazen. Hij moet in staat zijn om de kudde op een door de baas aangewezen plek te houden door grenzen te zoeken en daarlangs heen en weer te lopen. Herders hebben door de eeuwen heen honden voor de fokkerij geselecteerd die bij de kudde respect afdwongen zonder de dieren te verwonden. Het was verboden echt dóór te bijten! Het is daarom begrijpelijk dat een hondenras van een dergelijke oorsprong over het algemeen een hoge bijtdrempel heeft. De (ruwharige)Hollandse Herder is geen modehond; hij is niet zo bekend en is dat ook nooit echt geweest. De Hollandse Herder is er in drie variëteiten: de kort-, lang- en ruwhaar.

 

Karakter van de Hollandse Herdershond, ruwhaar

Zeer trouw en betrouwbaar, steeds oplettend, waakzaam, actief, zelfstandig, met doorzettingsvermogen, intelligent, bereid te gehoorzamen.
De Hollandse Herdershond is een prima gezinshond die graag samen met zijn baas sportief bezig is. Samen deelnemen aan een van de vele takken van hondensport is daarbij een prima keuze. Een Hollandse Herdershond opvoeden en trainen gebeurt hoofdzakelijk door stemgebruik. Een Hollandse Herder is stemgevoelig. Een harde aanpak is overbodig en werkt averechts.
Hij leert snel. Dit betekent dat hij bij de opvoeding of training snel doorheeft wat van hem verwacht wordt. Een Hollander houdt er niet van om dezelfde oefening keer op keer op de zelfde manier te herhalen. Van de eigenaar mag de nodige creativiteit verwacht worden om zijn hond steeds een uitdaging te blijven bieden zodat verveling wordt voorkomen. Hierdoor komt de Hollandse herder vaak het meest tot zijn recht in voor honden mentaal of lichamelijk uitdagende trainingsvormen zoals bijvoorbeeld speuren, hoeden, behendigheid of reddingshondenwerk.

 

Gezondheid
'Hollanders' kunnen (naar hondenbegrippen gerekend) redelijk oud worden. De leeftijdsverwachting is circa 12 jaar, maar ook leeftijden van 15 jaar of ouder zijn geen uitzonderingen. Alhoewel HD geen structureel probleem is worden de ouderdieren voor de fokkerij wel gecontroleerd op HD. Ruwharige Hollandse herdershonden worden ook onderzocht op eventuele aanleg voor glaucoom. 
Hoewel er geen uitgesproken rastypische gezondheidsproblemen geconstateerd zijn, komen ook bij de Hollandse herdershond wel algemene ziekten voor zoals bijv. (bot-)kanker.

 

Variëteitkruising

Om de inteelttoename van de drie variëteiten van de Hollandse Herder, te beperken, zijn sinds 2014 variëteitskruisingen (dekkingen tussen de variëteiten) toegestaan.

Tot 2012 waren variëteitskruising niet of slechts in beperkte mate toegestaan. Om het toekomstperspectief voor de Hollandse Herder te verbeteren, is besloten om dekkingen tussen de verschillende variëteiten (deels) toe te staan.

Op basis van de aanbevelingen naar aanleiding van het onderzoek uit 2023 hebben de Nederlandse Herdershonden Club (NHC) en de Vereniging voor de Hollandse Herder (VVHH) een plan van aanpak opgesteld voor variëteitskruisingen bij de Hollandse Herder. Zodoende komt het voor dat de o.a. ruwharige Hollander gekruist wordt met de kortharige variëteit.